Nigar'ın 53. Günü

Nigar çayları doldururken Sinan ekmek kesiyordu.

SİNAN- Hala ya, bak ne diyeceğim, şimdi sırası değil diyeceksin ama bir dinle önce.

NİGAR- Kısa kes, başım çok ağrıyor.

LALE- Hala sen iyi misin? Yüzün de şiş gibi.

NİGAR- (tedirgin) Grip oluyorum herhalde, pek yanaşmayın bana.

Sinan, Lale’nin önüne geçer.

SİNAN- Kızım bir dur ya, konuyu karıştırma. Hala…

NİGAR- (yumuşar) Söyle kuzum.

SİNAN- Spor ayakkabı almam lazım.

NİGAR- (dalgın) Tamam kuzum.

SİNAN- Ne yani? Sırası mı şimdi demeyecek misin? Kafama patlatmayacak mısın tokatı?

NİGAR- Hayır.

SİNAN- Paramız var mı?

NİGAR- Ayırmıştım bir kenara bir şeyler. Bugün çıkıp alalım.

SİNAN- Hala ya ben kendim alırım, sen parayı ver.

NİGAR- Zaten alışverişe gidecektim bugün.

SİNAN- Hala…

NİGAR- Tamam tamam. Biz de senle gideriz Lale olur mu?

LALE- Yok hala yarın sınavım var benim.

-o-

Lale kahvaltı masasını toplarken, Nigar annesi ile göz göze gelmemeye çalışarak odasına geçti. Hamza’dan gelen mesajı gördü. Telefonu yatağın üstüne fırlatıp, oturdu. Bir süre düşündükten sonra dikkatlice çantasını sakladığı yerden aldı. Zarftan bir miktar parayı alıp çantayı tekrar yerine koydu. Odadan çıktı.

-o-

NİGAR- Sinaan! Al oğlum.

Sinan odasından koşarak gelir.

SİNAN- Sen var ya hala…

NİGAR- Kısa kes. Bana bak çok geç kalma. Ben Selmayla alışverişe gideceğim. Döndüğümde evde bulayım seni. Para artarsa bir gömlek al kendine.

Sinan halasına sarılıp öperken Nigar annesinin bakışlarını gördü. Kafasını çevirdi.

LEYLA- Nigar! Şu yastığımı düzeltsene.

Nigar annesinin yanına gidip yastığını düzeltti. Leyla kızının kolunu tuttu.

LEYLA- Nigar. Benimle konuşmadan bir yere gitme bugün.

Nigar çocuklara baktı. Sinan içeriden temiz bir gömlek giymiş olarak geldi.

SİNAN- Kaçtım ben hala!

Nigar fırsattan istifade annesinin yanından ayrıldı.