Metrobüs Geyikleri 2

Akşam dokuz gibi metrobüsteyim. Sadece birkaç kişi ayakta. Ferah ferah gidiyoruz. 5-6 durak gittikten sonra yanımdaki kadın kulağıma eğilerek fısıltıyla 'böyle Almanya'ya kadar giderim' dedi. Birden irkildim. O tarafa döndüm. Bir çift mavi gözle karşı karşıya geldim. Deli mi acaba? diye düşündüm. Bir an ne demek istediğini anlamadım.

Boş gözlerle bakınca 'böyle rahat rahat oturunca Almanya'ya kadar giderim' dedi. 60 yaşlarındaki teyzenin ne demek istediğini bu sefer anladım. 'Bu saatlerde böyle rahat, iş saatlerinde böyle olmuyor' dedim. 'Ben sabah 6'da biniyorum yine böyle' dedi. 7-8 gibi çok yoğun oluyor dedim. Teyze tatlı tatlı anlatıyor. Karşıda çalışıyormuş, bir ofiste. Temizlik, çay kahve servisi. Evde duramam ben evde dursam psikolojim bozulur, hayatta en önemli şey sağlık diyor. Çocuklarıyla yan yana oturuyorlarmış, eve gittiğinde torunlarının 'babaannem gelmiş' demeleri en büyük mutluluğuymuş. Merter'de iniyor. İndikten sonra el sallıyor. Arkasından bakıyorum. Sadece vücudunun değil, yılların yükü de bacaklarında... Zor yürüyor...