Biz 23 Nisan'ı Çocuk Bayramı Zannediyorduk

Dünyanın tek çocuk bayramı.  “Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı”. Yıllardır dünyanın dört bir tarafından çocukların gösteriler için gelmeye can attıkları bayram.  Makamların koltuklarını o gün çocuklara devrettiği bayram. O gün herşey çocuklara verilen önemi pekiştirmek üzere kutlanan bayram.

Konu çocuk olunca daha heyecanlı daha samimi daha nazik  kutlanan bayram. Yaşımız kaç olursa olsun 23 Nisan denildiğinde bizi gülümseten, tatlı anılara dalmamızı sağlayan bayram.

Peki gerçekten böyle mi? Artık içinde çocuk geçen bir cümle duyduğumuzda değil gülümsemek iliklerimize kadar ürperiyoruz. Korkuyoruz cümlenin devamını dinlemekten. Yine hangi çocuğa ne oldu acaba endişesi sarıyor zihnimizi.  Yıllardır değişen toplum yapımızla birlikte artık çocukların en kolay harcandığı bir ülke olduk. Doğuda çatışma arasında kalıp ölen çocuklar, ormanlarda kaybolan çocuklar, açık su kanallarına düşen çocuklar, dayaktan ölen çocuklar. Zaten tahammül edilemeyen bu haberlerin üstüne artık insanlığımızdan utandıran tacize tecavüze uğrayan, hayatları kararan çocuklar. Ve işin en kötü, en acı tarafı ise çocukların başına gelen bu olayların sorumlularının cezalandırılmadığı gibi büyük bir kesim tarafından alkışlanması. Devlet büyüklerinin hiç bir vicdan sahibi insanın kabul edemeyeceği cümleler kurup olayların üstünü kapatmaya çalışması.

Çocukları sevin, koruyun. Artık bu devletin değil bireylerin sorumluluğu.  Yine de Çocuk Bayramımız kutlu olsun. Her şeye ragmen, herkese ragmen. Çocukları koruyun.