O Bön Bakışından Öperim
Dün akşam sağanak yağmur yağarken, kalkmakta olan metrobüse son dakikada yetiştim ve açık kapıdan içeri doğru seslendim;
"Edirnekapı mı bu?"
Tısss...
"Mecideyeköy'den geçer mi?"
Tıss...
"Nereye gidiyor bu metrobüs?"
Soruyu değiştiriyor, farklı şekillerde soruyordum ama kimse cevap vermiyor, herkes yüzüme bön bön bakıyordu.
Metrobüsün kalkmasına "an" kala kendimi içeri attım. Hareket ettik. Hala doğru metrobüste miyim emin olamadığım için sorumu tekrarladım : "Meciyeköy'den geçiyor mu bu ?"
En sonunda biri beni cevapladı; "
34Z bu, Zincirlikuyu'ya gider."
Hah teşekkür ederim, bir otobüs dolusu adama sormuş olmama rağmen yanlış otobüsteyim.
Tabii hemen ıslanmanın, üşümenin, metrobüse koşmuş ve sormuş olmama rağmen zamanında cevap alamamış olmanın siniriyle döküldüm;
"Ne güzel eskiden Jön Türkler vardı şimdi Bön Türkler var. Size basit bir soru soruyorum ve hepiniz yüzüme bön bön bakıyorsunuz" dedim.
Böööönnnkkk!!!!!!!!
Düşünmeden konuştuğum için hemen sustum ve başımın üstünde bir konuşma balonu oluştu:
"Bu adamlar beni dövecek"
Allahtan söylediğim şeyde haklıydım ve kimse ne dediğimi anlamamıştı.
Tıpkı sorduğum soruyu anlamadıkları gibi.
Böndüler ve beni dövmediler.